น่ารักขึ้นมาเชียว!

ไม่เข็ด และไม่ย่อท้อ วันหนึ่งไปซื้อด้าย
พบคุณป้าป้อมที่น่ารัก...ขอบอก...ไม่รู้จักกันมาก่อนเลย
พระเจ้าส่งมาแท้ๆ อยากถักตุ๊กตาหมี ป้าป้อมเห็น
ความเด๋อด๋าของเรา เลยเอ็นดู (เดาเอา) เลยส่ง pattern
มาให้...เยื่อรายที่สอง มาบรรจบเมื่อเสร็จงาน
วันเกิด เดือนกันยายน ตกเป็นของ...น้องฝ้าย
อย่าเพิ่งดูถูก คราวนี้ น่ารักเรียกกำลังใจมากเลยที่เดียว
งานเสร็จส่ง E-mail ให้ป้าป้อมดู....
ป้าป้อมผู้เป็นคนสนับสนุนคนแรกย่างไม่เป็นทางการ ชมเปาะที่เดียว
รูปที่นำมานี้ ม่ายมีกะตา แล้วจะเอาที่สมบรูณ์แบบมาให้ดูนะขรับ

เหยื่อยรายแรก

แล้วชายผู้โชคดีคนแรกที่ได้ตุ๊กตาเสือไร้หางไป

ก็คือนัยเต๋ เพราะดันเกิดวันที่ 1สิงหาคม

นั้นแหล่ะคือจุดเริ่มต้นของเรื่อง

และนี่ก็คือหน้าตาของนัยเต๋ ชายผู้โชคดีผู้นั้น

เป็นคนน่ารัก>>>>ได้ข่าวว่ามีแฟนแล้ว

แต่ยังไม่พามาแนะนำ (คงกลัวพี่จะบอกให้เลิก)

เรียบร้อย แต่แอบซนนิดๆ เป็นที่รักของพี่ๆ น้องๆที่โบสถ์

จริงๆเค๊าไม่อยากได้หรอก เลยพยายามจะบอกพี่ว่า

"พี่หนุ่ยไม่ต้องให้อะไรเต๋หรอกครับ เพราะให้เต๋มาตั้งแต่เด็กแล้ว"

พอยัดเยียดให้ จำใจรับ ก็บอกว่า "น่ารักครับเพราะเป็นตัวเดียวในโลก"

ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงคารมณ์ของนัยนี่???????

เฮ้อ....พี่ก็หลงเธอเข้าไป ใครๆเค๊าก็รู้ไปทั่ว

ตุ๊กตาถักตัวแรก

เมื่อเริ่มต้นถักตุ๊กตา จากหนังสือที่ลงทุนซื้อมา

ถักกว่าจะเสร็จ ก็เกือบไม่ทันวันเกิดของน้องที่โบสถ์...

มันคือ ตุ๊กตาเสือเหลือง....ที่ไร้หาง

ไม่รู้ว่า....เพราะลืมถักหาง หรือไม่!!!!!

ก็.....รู้สึกว่า......หางเล็กเกินไปถักยากเลยไม่ถักต่อ

เห็นสิ่งที่ปรากฏกับตาแล้ว...แทบจะอยากเลิกถัก

หาเหยื่อที่จะได้เจ้าตัวนี้ไปดีกว่า...ดูสิว่าเขาจะว่ายังไง?